woensdag 9 december 2015

Een verplicht nummertje.

Onopgemerkt is in mijn afgelopen blogs Sinterklaas genegeerd. De decembermaand met al zijn verplichtte nummers is voor mij allang geen hoogtepunt van het jaar meer. Zie ginds komt de stoomboot kent weinig uitdagingen meer voor mij. Toch probeer ik er elk jaar wel wat van te maken. Want hoewel het voor mij dan niet zo spannend meer is, is dat het voor de kinderen wel.
Dit jaar maakte ik begin november al een nieuw gebarenliedje over knuffelpiet. Het liedje sluit aan bij de verhaallijn van het Sinterklaasjournaal. Omdat het gaat over de troost die knuffels je kunnen geven, was er gelijk een mooi, niet zo Sinterklaserig gespreksonderwerp. Alle kinderen hebben een knuffel, iedereen kan er wat over vertellen. Ook meester Vincent heeft natuurlijk knuffels. Hij heeft die zelfs op school laten zien. Ik heb namelijk twee handpoppen met een grote aaibaarheidsfactor meegenomen: muis en kikker. De poppen zien er zeer sprekend uit en ik kon ze makkelijk tot leven laten komen. Het was opmerkelijk om te zien hoe  jong en oud er op reageerden. Meester J had het over een magisch moment in zijn klas. Kikker vertelde dat hij ook wel een nachtje wilde logeren in het pietenhuis. De klas van juf J heeft kikker bij de klassenschoen gezet en de volgende dag was hij inderdaad meegenomen door Rommelpiet.
Afgelopen vrijdag was dan de grote dag op school. Al vroeg in de ochtend stond ik snoeren aan te sluiten voor de geluidsinstallatie en verwelkomde ik oud meester Wim, die ik voor de rest van de dag met Sinterklaas zou aanspreken. Er was een schrijven van het bestuur uitgegaan over hoe zwart de Piet mocht zijn. Bruin was oke, maar kroeshaar, grote rode lippen en gouden oorringen waren verboden. De pruiken bleven dus in de tas en twee van de drie pieten bleken nu blonde vlechtjes te hebben. Geen kind of ouder die er over viel, de traditie past zich geruisloos aan.
Rond 9 uur was de hal stampvol. Alle leerlingen, vrijwel het voltallige personeel en heel wat ouders hadden zich in de toch al niet ruim bemeten ruimte gepropt. Ondanks dat werd het een leuk feest. We zongen het knuffelpietenlied en mijn kikker kwam gelukkig weer te voorschrijn. R, een meisje uit de onderbouw, had zichzelf Zie ginds komt de stoomboot (daar was ie weer) op de piano aangeleerd en liet dat voor de hele zaal horen. Een hele overwinning. We deden ook nog een spelletje met de pieten die elk een pictogram vasthielden dat correspondeerde met één van de regels van dat beroemde stoombootlied. De pieten gingen natuurlijk in de verkeerde volgorde staan. Ook die volgorde konden we zingen. Met behulp van de zaal kregen we ze weer in het goede rijtje. Zo hadden we stiekem toch gewoon muziekles en werkten we aan de leerdoelen met betrekking tot de vorm van muziek...
Na de gezamenlijke bijeenkomst trok Sint van klas naar klas en liep ik daar met mijn verrijdbare keyboard achteraan. Dan ben ik toch wel bevoorrecht dat ik bij al die klassen bezoekjes mag zijn. De spanning en het enthousiasme van de kinderen blijft elk jaar weer ontroerend om te zien. De hele sinterklaastijd mag misschien wel als een verplicht nummertje voelen voor Meester Vincent, maar het blije kind in mij kijkt er toch al weer een beetje naar uit.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten