Voor jong en oud

Hoewel inmiddels oud en nieuw al gepasseerd is, kom ik toch nog even terug op de laatste week voor de kerstvakantie. In mijn vorige blog schreef ik al over de muzikale onderdelen van het kerstprogramma bij ons op school: samenzang met de Spaarnetown Jazzband, kerst playbackshow en kerstconcertjes door muzikanten van Live Music Now.
Bij al deze onderdelen vielen mij wel een aantal dingen op.
Op donderdagochtend vroeg speelde ik op mijn contrabas mee met de leden van de Spaarnetown Jazzband. Terwijl de kinderen binnen kwamen speelden we Amerikaanse kerstliedjes in een dixieland-jasje. Wat mij opviel was hoe gebiologeerd sommige kinderen bleven kijken en luisteren. Natuurlijk herkende ze meester Vincent, ik moest tijdens het spelen heel wat zwaaien en vragen beantwoorden. Maar ze keken ook naar de andere mensen die daar op het podium stonden. Krasse knarren, de oudste reeds 92, die vol vuur en overgave stonden te spelen. Trompet, trombone, saxofoon, banjo, en mijn contrabas, allemaal instrumenten die de leerlingen niet dagelijks tegenkomen. Een aantal kleuters was maar moeilijk naar de klas te krijgen, ze waren helemaal gegrepen door de muziek. Maar andersom werkte het ook. Ook de heren van de band konden hun ogen slecht af houden van het wonderlijke volk dat aan hen voorbij trok. Oud en jong verbonden door de muziek. Jong hoorde muziek die zij nog niet kende, oud trad op voor een voor hen fascinerend publiek. De heren op leeftijd het levende bewijs dat muziek jong houdt, de jongsten het bewijs dat muziek, hoe beperkt je ook bent, voor iedereen betekenis heeft. Mensen vonden elkaar door muziek, een mooie kerstgedachte, lijkt mij.
De kerst playbackshow werd dit jaar voor het eerst gehouden. Hoewel ik hoopte dat er ook veel live gezongen zou worden, was ik toch vooral in actie om op het juiste moment het goede YouTube-filmpje te starten. In de klas van meester J was de motivatie om de luchtgitaar-act op te voeren groot. O was al een paar dagen ziek, maar kwam speciaal naar school om die middag mee te kunnen doen. Helaas heeft hij het podium niet meer gehaald. Toen de koorts voorbij de 39 graden was opgelopen hebben zijn ouders hem toch maar opgehaald. Uiteindelijk viel de opkomst en de solo's die er geoefend waren een beetje in het water door het ruimtegebrek op en voor het podium. Meester J was echter wel tevreden. 'De leerlingen hebben er hard aan geoefend en je kon zien dat ze niet zomaar wat aan het spelen waren, maar dat ze echt het lied aan het luchtgitaren waren.' Het proces was daarmee waardevoller dan het resultaat.
Het kan ook anders. Het meeste succes hadden S en S. Twee dames uit het VSO met een behoorlijke verstandelijke beperking en beide groot fan van K3. Vlak voor de aanvang van de show hadden juf S en juf J gezegd dat zij ook op het podium mochten. Toen het hun beurt was liepen zij, zonder gehinderd te worden door maar enige vorm van gène, het podium op en begonnen hun niet voorbereide K3 optreden. S begon te klappen en heel de zaal deed mee. Het plezier straalde van hen af en dat werkte aanstekelijk. Ik denk wel eens dat als je beperking maar groot genoeg is, het leven een stuk makkelijker voor jezelf wordt. 

Tot slot waren daar de concertjes van Live Music Now. Joukeline en Sophie traden met hun harp en fluit vijf keer op voor alle leerlingen van de school. De gymzaal werd door een speciale belichting omgetoverd tot een concertzaal waarin de leerlingen geboeid luisterden en keken naar de twee muzikanten. En ook hier viel weer op hoe muziek tot de leerlingen spreekt. De beide muzikanten speelden heel goed in op de verschillende niveaus. De oudste groepen zaten vol vragen over de instrumenten en waren oprecht geïnteresseerd in allerlei muzikale weetjes. De jongsten gingen helemaal op in het verhaal over de sneeuwman dat Joukeline vertelde. De organisator van Live Music Now die aanwezig was, merkte op dat ze zelden zo'n aandachtig publiek en zulke goede voorwaarden om op te treden had meegemaakt op een school. Het sterkte mij maar weer in de opvatting dat je, als je het op een goede manier doet, je iedereen kan interesseren voor welke muziek dan ook. Of je nu een meervoudige beperkte kleuter, een net van het conservatorium afgestudeerde harpiste of een 92 jaar oude amateur dixieland muzikant bent, iedereen is gevoelig voor het kracht van de muziek.